یک روز مانده به سحری که اگر همت کنیم می تواند سحر دیدار باشد...

السلام علیک یا ربیع الانام و نضرة الایام
پادشاه (به هر دلیلی ) پدرش را به زندان برده بود و نبود پدر شده بود آغاز همه ی بدبختی ها و مشکلاتشان.

 از دست دادن زمین و بیماری مادر و فقر و هزینه های کمر شکن و خشک شدن لبخند بر لبانشان...

 تا اینکه پادشاه "بار ِ عام" داد... هر که هر چه می خواهد به پادشاه بگوید تا برآورده اش نماید...

 پسر رفت... از پادشاه زمین خواست٬ در خواست پزشک حاذق کرد٬ مبلغ زیادی پول گرفت اما...

 پادشاه شناخته بودش... گفت: مطمئنی خواسته ی دیگری نداری؟ چیزی یادش نیامد... تشکر کرد و رفت....

 آن طرف تر وزیر صدایش کرد.از او پرسید: از چه زمانی این همه مشکل و سختی بر سرتان آوار شد؟

 آهی کشید و گفت: از زمان زندانی شدن پدر...   وزیر آن سو را نشانش داد و گفت نگاه کن چه می بینی؟

 پسر رد انگشت وزیر را گرفت و نگاهش به ناگاه به نگاه پدر از پس میله های زندان افتاد...

 پنجه بر میله ها انداخته بود و پسر را می نگریست...

 وزیر گفت: اگر آزادی پدرت را می خواستی همه ی مشکلاتت را حل کرده بودی...
..................................................................................................................
امشب شب نیمه شعبان است. شب میلاد پدر... شبی که یک سال است منتظرش بودیم.
خاکم به سر شود اگر امشب او نگاهش به دعای من باشد و من غافل شوم...
یقین است که او نگاهش به دعای من نیست بلکه به اذن خداست... ولی امشب مرا جز دعای فرج وظیفه ای نیست.
دوستان من! امشب...  شما را به خدا که بیدار باشید تا به صبح...

 و آمدنش را از خدا بخواهید... که خدا قاضی الحاجات است...

 

 

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: